Zespół PewnyPrawnik.pl
Powszechnie wiadomo, że nie każda osoba zobowiązana do płacenia alimentów sumiennie realizuje nałożony na niego obowiązek. W konsekwencji cierpią na tym uprawnieni do alimentów. Prawo polskie zapewnia w takiej sytuacji odpowiednie narzędzia prawne, dzięki którym ’’alimenciarze” nie uchylą się od płacenia alimentów.
Wszczęcie egzekucji komorniczej.
W pierwszej kolejności należy pamiętać, że alimenty muszą zostać zasądzone przez sąd. Jeśli zobowiązany sumiennie płaci alimenty to problemu nie ma. Jeżeli jednak alimenty nie są płacone w odpowiedniej wysokości i wyznaczonym terminie uprawniony ma prawo wystąpić z wnioskiem do komornika o ich ściągnięcie.
W tym celu musimy dysponować tytułem wykonawczym. Jest to najczęściej wydany przez Sąd wyrok zaopatrzony w tzw. klauzulę wykonalności. Zgodnie z art. 1082 kodeksu postępowania cywilnego (dalej: k.p.c.) w sprawach egzekucji świadczeń alimentacyjnych sąd z urzędu nadaje klauzulę wykonalności wyrokowi i doręcza go wierzycielowi. Jest to spore uproszczenie. Dzięki temu uprawniony po zakończonej sprawie sądowej nie musi zastanawiać jak uzyskać z Sądu wydany wyrok – kolokwialnie mówiąc dostajemy go „na tacy”.
Następnie – dysponując tytułem wykonawczym (wyrokiem zaopatrzonym w klauzulę wykonalności) - uprawniony do alimentów musi złożyć wniosek do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego i załączyć w.w. wyrok. Bez złożenia wniosku egzekucja komornicza nigdy nie zostanie wszczęta. Dlatego w interesie uprawnionego jest złożenie wniosku w celu podjęcia przez komornika czynności mających na celu odzyskanie pieniędzy, tytułem świadczeń alimentacyjnych, których dłużnik nie płacił dobrowolnie.
Zajęcie komornicze z wynagrodzenia za pracę.
Jeżeli egzekucja prowadzona jest z wynagrodzenia za pracę zastosowanie ma art. 87 § 3 pkt 1 kodeksu pracy (dalej: k.p.). Dłużnik alimentacyjny będzie pozbawiony 60 % wynagrodzenia za pracę. Oznacza to, że na poczet alimentów komornik ściąga 3/5 wynagrodzenia dłużnika po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Czyli jest to 3/5 wynagrodzenia, które uzyskuje pracownik „na rękę”. W przypadku alimentów nie ma zastosowania tzw. kwota wolna od potrąceń. Płaca pracownika nie podlega ochronie. Jeśli nawet dłużnik alimentacyjny otrzymuje minimalne wynagrodzenie za pracę, to podlega ono egzekucji w 3/5 wysokości. Zatem, gdy zarabia on najniższą krajową wówczas pozostaje mu tylko 40 % wynagrodzenia.
Premie, nagrody itp. a zajęcie komornicze.
Przepisy są jeszcze bardziej restrykcyjne co do kwestii uzyskiwanych przez pracowników – dłużników alimentacyjnych – nagród, dodatkowych wynagrodzeń rocznych czy należności z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej. Te są w całości ściągane na poczet zaległości alimentacyjnych.
Zajęcia komornicze z rachunku bankowego.
Zajmowane przez komornika środki z rachunku bankowego dłużnika alimentacyjnego nie są w żadnym zakresie chronione. W art. 1083 § 2 k.p.c. wprost jest wskazane, że „wierzytelności z rachunku bankowego podlegają egzekucji na zaspokojenie alimentów w pełnej wysokości”. Oznacza to, że nie ma w tym przypadku kwoty wolnej od potrąceń, czyli kwoty poniżej której komornik nie może prowadzić egzekucji. Na rachunku bankowym mogą zostać zablokowane wszystkie środki, zatem może zdarzyć się, że „alimenciarz” pozostanie bez środków do życia.
